Mijn reis met ACT en Simone in 2022

De intake

Zonder verwachtingen stap ik binnen. Ja, ik weet dat ik mijn eetgedrag wil aanpakken en ben benieuwd naar wat ACT hier voor mij in kan betekenen. Maar hoe? Geen idee! Simone begint met het stellen van vragen. Ik hoor mezelf antwoorden geven als; ‘het fijne gevoel dat hersenloos eten me geeft’, ‘angst voor afwijzing’ en ‘alleen maar gefocust zijn op het getal op de weegschaal’. Maar wat zijn mijn wensen als het om mijn gewicht en lijf gaat? Hoe zou ik me gedragen en voelen als het getal op de weegschaal niet meer bestaat, belangrijk is? Daar heb ik nu geen antwoord op. Mijn wens is normaal te leren omgaan met eten en het niet gebruiken als verdovingsmiddel. Ook wil ik graag gewicht verliezen. Simone legt uit dat je met ACT het gedrag aanpakt wat leidt tot overeten en ander probleemgedrag als het om eten gaat. Het pakt de oorzaak van mijn gedrag aan. ACT gaat het niet voor me oplossen maar het gaat wel mijn gedrag zichtbaar maken. Zodat ik met de juiste tools van deze training andere keuzes ga maken dan met eten mijn gevoel proberen te onderdrukken of in te zetten als ik hoofdhonger heb. De tijd en toewijding die ik zelf in deze training ga stoppen gaan mijn succes bepalen, geeft Simone aan. Dit geeft mij een krachtig gevoel, geen dieet maar nieuw gedrag! Door alle vragen die Simone heeft gesteld voelt deze intake net alsof ik een heel groot spannend cadeau heb gekregen. Het papier zit er nu nog omheen en ik ben heel benieuwd naar wat er allemaal in mijn cadeau zit. Moe en met 100 gedachten stap ik voldaan terug op mijn fiets. Mijn reis met ACT is begonnen.

Cursusdag 1

Met buikpijn stap ik op de fiets alsof ik naar iets heel vervelends onderweg ben. Zo’n voorgevoel van dit kan misschien wel eens heftig worden. Ik herken het van mezelf en het liefste wil ik dan meteen omdraaien. Dit doe ik bewust niet want ik weet dat juist dit voorgevoel een voorteken is dat deze cursus mij veel gaat brengen. Daarom fiets ik door en geniet ik van de schittering van de zon op het water en de geur van de herfst. 

Aangekomen bij Simone ontspan ik iets en deel ik de reden waarom ik meedoe. Inzicht krijgen in mijn gedrag zodat ik stop met eten te gebruiken als oplossing voor van alles en nog wat. Een wens die zelfs als ik hem nu opschrijf voelbaar is in mijn hart. Het is een hartsverlangen en mijn hoofd zal het zwaar krijgen. Ook de andere cursisten delen hun verhaal en de herkenning over en weer geeft mij rust. Ik zit hier op mijn plek. 

Vervolgens gaat Simone los en vliegt de tijd bijna letterlijk voorbij. Haar passie en kennis van ACT spatten er vanaf en dit inspireert! Ze legt uit hoe de cursus is opgebouwd en wat we in de komende 10 weken gaan doen. Aan de hand van de overzichtelijke cursusmap krijgen we iedere week ook huiswerk mee. Simone legt het uit als tanken. Tijdens de cursusdagen tank ik mijn auto vol met kennis en vervolgens is het aan mij om de kilometers te gaan maken. Klinkt logisch en ga ik doen! Want ik ben ondertussen enorm benieuwd. Want wat is de functie van mijn gedrag? En hoe verander je dit? ACT is een compleet andere manier om hier naar te kijken, vanuit mijn binnenwereld en buitenwereld. Zo gaan we voor duurzame gedragsverandering waar ik de rest van mijn leven iets aan heb en in mag blijven leren en oefenen. 

Met onderstaande matrix legt Simone dit eenvoudig uit. Aan de hand van mijn voorbeeld, het nu al snoepen van pepernoten in de avond op de bank, vullen we deze samen in. Wie en wat vind ik belangrijk? Gezondheid, sporten, kinderen en ga zo nog maar even door, maar ik vergeet: ik, mezelf. Hoe handel ik naar mijn waarden? Meditatie-app iedere ochtend, hardlopen, knuffelen met kinderen enz enz. Hier hoort ‘nu al pepernoten eten’ niet bij….Wat is mijn ongemak na het eten van de pepernoten? Zie nou wel ik kan hier niet mee stoppen, kansloos, buikpijn, schaamte en een schuldgevoel. Dit is dus duidelijk een weg beweging van wat ik eigenlijk wil. De uitnodiging is om zonder oordeel deze week bewust deze matrix in te vullen in verschillende situaties. Hier ga ik graag mee aan de slag.

Want met ACT ga ik mijn focus verleggen van wat wil ik niet, naar wat wil ik wel!

Wat er met mij gebeurt in de week die volgt

Wat er na een paar dagen ontstaat is chaos, hier had simone al voor gewaarschuwd. Onrust hoort bij dit proces. Want ik focus me op mijn binnen en buitenwereld en ontdek dat mijn wereld op z’n kop staat. De snelheid van alles om me heen en alles wat ik wil en moet doen, helpen niet mee om stil te staan bij dit huiswerk. Waar ben ik nu, binnen of buitenwereld? Soms heb ik oprecht geen idee?Ik leg overal briefjes neer en schrijf daar woorden op waardoor ik bewust mijn binnen en buitenwereld ervaar. De woorden: wachten, niezen, snoepen voor het eten, lezen, muziek, liggen op de veranda, nostalgie en leegte in buik. Het zijn allemaal uitnodigingen om opnieuw te kijken als een onbevangen kind dat het voor de eerste keer meemaakt. Welke heen en weg bewegingen maak ik? Heen zijn: zwemmen in meer, wielrennen, hardlopen, schrijven, samen met vriendin lunchen en foto’s van de vakantie bekijken. Weg bewegingen zijn: pepernoten eten, instagram bekijken, nieuws lezen online, zeuren, bank hangen en zappen en malende negatieve gedachten waardoor alles immens groot en zwaar wordt. 

Een toepasselijke quote van krachtzieners raakte me: de weg naar buiten, wordt getoond door de binnenwereld. De weg naar binnen, wordt ons getoond door de buitenwereld. Een eindeloze dynamiek als een voortbewegende lemniscaat. En met elke wending, ontdekken, leren en groeien we, we verrijken. Het labyrint lopen is een eeuwenoud symbool om de weg naar binnen te bewandelen, bewust. Wat mooi, dit wil ik bewust een keer doen.

Ik merk dat het verlangen van mij om zoveel met buiten bezig te zijn, is erkenning en herkenning. Zie mij en mag ik erbij horen alsjeblieft? Allemaal gedachten in mijn binnenwereld. Ook kom ik erachter hoe groot de invloed van muziek is op mij. Dit gaat van buiten naar binnen en werkt helend. Mijn waarden: langzaam, moeiteloos en genieten komen deze week ook weer naar boven drijven. Ik was ze weer vergeten. Deze mantra’s komen uit mijn binnenwereld. Ook ervaar ik bewust dat de nacht voelt als mijn binnenwereld en de dag als buiten. Ik voel mijn lichaam hierdoor echt als instrument. Daarnaast voel ik dat ik met eten bewust mijn binnenwereld demp. Terwijl hier voor mij toch echt mijn schat ligt. Dit inzicht geeft binnen ruimte. 

Daarnaast voel ik leegte in mijn buik. Wanneer ik hier bewust verbinding mee maak, mijn ogen dicht doe, dan verdwijnt deze. Een gevoel van geluk en hartsverbinding. Hier bestaat tijd en afstand niet en hier heb ik dus ook geen pepernoten voor nodig! Het voelt als veilig thuis in mezelf. Wat een mooie cadeaus in deze eerst week. 

Wordt vervolgd!

Cursusdag 2

We kijken terug op afgelopen week en de momenten dat je bewust in je binnen en buitenwereld was en welke heen en wegbewegingen je maakte. Dit heeft mooie inzichten opgeleverd en de herkenning dat het lastig is. Zoveel doe je op de automatische piloot, zo’n 95% geeft Simone aan. Tijd om verder te gaan met oefenen. Samen vullen we weer een matrix in van een cursist in een bepaalde situatie. Wat doe je? Welke persoon zou je willen zijn? Laat je dit zien in deze situatie? Laat dit gedrag jouw waarden en wat jij belangrijk vindt zien? Nee, is het antwoord. Dat is confronterend en een bewustwording. Dit gedrag helpt mij niet om te zijn wie wil ik wil zijn. 

Met ACT geeft Simone je tools die je op dit soort ‘keuze-momenten’ bewust kunt inzetten. Want aan de matrix worden nu korte en lange termijn en belangrijk toegevoegd. Hoe effectief is dit gedrag op de korte termijn? Heel effectief! Aha! Want door dit te doen voel ik me even beter. Maar wat levert dit gedrag me op de lange termijn op…niets..dat je verder weg raakt van wie je wilt zijn. Aha 2! Laat dit gedrag zien wat ik belangrijk vind? Nee! Aha 3! Dus het levert me alleen maar winst op de korte termijn, daarom blijf ik ermee doorgaan en ontstaat er een vicieuze neerwaartse spiraal, een loop, waar je niet meer uitkomt. Dit is wel de reden waarom het zo moeilijk is om je gedrag te veranderen. Want het vraagt iets anders dat werkt op de lange termijn. 

Hoeveel energie op een dag kost deze continue loop? Veel! Zoveel bij mij zelfs dat ik er bijna aan ben overleden. Zoveel was het me waard. Zo graag wilde ik dat het stopte, deze continue strijd met mezelf. Het was me mijn leven waard. Want ik koos voor een maagverkleinende operatie die mislukte waardoor ik op de eerste hulp terecht kwam en ik door het oog van de naald ben gekropen. Deze herinnering laat me huilen. Ik dacht echt dat ik dit had verwerkt….Pijn, puur rauw verdriet in mijn buik, schokken, tranen, mag niet, zo dom. Stil, maakt het me. Want ik snap dat ik hier een overlevingsmechanisme op toepas om dit maar niet te hoeven voelen. Om maar weg te zijn van dit ongemak. 

We bespreken ze, vermijden is denk ik toch wel mijn favoriet. Maar ook moeten en regels gebruik ik graag, wanneer het niet gaat zoals ik wil. “Ik zal ze eens laten zien wat ik allemaal kan,” is iets wat ik echt denk op dit soort momenten. Of, ik moet eerst afvallen en dan…..??? Zo ben ik een slachtoffer van mijn eigen gewicht en ben ik niet wie ik wil zijn. Ook controle en de andere strategieën komen mij heel bekend voor. Want als we teruggaan naar de emotie van daarnet, dan is de emotie verdriet neutraal geeft Simone aan. Het is de lading van mijn gedachten, emoties, herinneringen, associaties, sensaties, oordelen, aannames en moeten/regels die het lading geven. De lading die ik hier aan geef bepaalt letterlijk de zwaarte/het gewicht, mijn gewicht! 

Zo kan ik precies hetzelfde gedrag kiezen maar wanneer de intentie anders is, zal het effect anders doorwerken. Bijvoorbeeld: mijn hoofd zit zo vol. Ik moet nu fietsen om het leeg te maken. Dit volle gevoel moet weg, vermijden en moeten strategie. Of: zondagochtend, ik sta rustig op en vraag aan mijn man of hij meegaat fietsen. Dit doe ik omdat ik van hem houd en ik wil bewegen voor een gezond lijf. Dit gedrag klopt met mijn waarden. Precies hetzelfde gedrag: fietsen. Alleen compleet andere binnenwereld. Maar wel dezelfde mens, ik! Hier ga ik deze week mee aan de slag.

Wat er met mij gebeurt in de week die volgt

Thuis hoor ik mezelf tegen mijn man zeggen: ‘Wat was het heftig en wat heb ik een teringzooi gemaakt van mijn leven…’ Ook besef ik me mijn antwoord op de vraag van Simone, ‘wat doe je anders als je slank bent?’, dan mag alles van mij er zijn. Dan hoeft niets meer weg. De blijdschap maar ook het ongemak mogen er gewoon zijn. Ik leef dan vanuit mijn waarden en niet omdat ik overleef of moet en regels. Zo zijn de volgende vragen continu bij me:

Wanneer leef ik naar mijn waarden?

Wanneer overleef ik met een controle strategie?

Wanneer leef of overleef ik?

Wanneer eet ik om te overleven?

Wanneer eet ik om te leven? 

Ik snap nu ook dat ik van al dit moeten heel moe word en dat ik daarom soms zoveel wil snoepen. Aha! Ook ben ik benieuwd wat mijn gedrag is als het om mijn kinderboek de wereld in zetten gaat. Ga ik vermijden, werken in mijn hoofd, afleiding zoeken, zelfdestructief gedrag vertonen, controle uitoefenen of ga ik allemaal regels en moeten-dingen doen????? En waar zit ik nu, in mijn binnen of buitenwereld??? Zoveel vragen en mijn wereld is geschrokken en staat op z’n kop. Maar met ACT heb ik tools om bewust te kiezen voor de verhalen die passen bij mijn waarden.

Cursusdag 3

We kijken samen terug op de afgelopen week en hoe iedereen heeft geoefend. Het is fijn om te horen dat we allemaal in hetzelfde schuitje zitten en we elkaars verhalen herkennen. Ik geef ook terug dat vorige week heftig voor mij was. Het voelt alsof er een pleister van een wond is getrokken en die irriteert nu en is voelbaar in mijn hele lijf. Simone pakt daarom terug op het voorbeeld van de trampoline: “hoe dieper je nu afzet, hoe hoger je resultaat straks is.” Dit is een fijne reminder, want ik kan zeggen dat ik diep heb afgezet! Ook vraagt ze of we nog nog steeds enthousiast zijn over de training. Eerlijk? Dat ben ik nu niet, want ik vind het zwaar en heftig. Maar opgeven is geen optie voor mij, ik ben te benieuwd naar wat het me gaat opleveren. 

We mogen vandaag op een briefje schrijven wat onze ergste pijn is op dit moment. Dit hoeven we niet te delen. Wel vraagt Simone je om dit deze week bij je te dragen. Als een reminder, mijn pijn mag er zijn. Het hoort bij mijn leven. Ik mag pijn hebben! Want wat we toch allemaal niet doen om deze ergste pijn te vermijden. Ongelofelijk confronterend als ik er zo bewust mee bezig ben. De voordelen op de korte termijn zijn enorm groot daarom ga ik er mee door, dit doen we allemaal. Maar dit gevoel van winst en controle, hebben we dat eigenlijk wel als het om onze binnenwereld gaat? Nee, is het keiharde antwoord. Ik heb geen controle over mijn gevoelens, gedachten en lichamelijke sensaties. Ik kan niet zeggen, nou nu word ik even verliefd op een willekeurig iemand. Aan de andere kant heb ik wel invloed op mijn buitenwereld. Als de zon schijnt kan ik een zonnebril opzetten, of als ik last heb van geluid buiten kan ik een koptelefoon opzetten. Aha! Ik heb dus wel invloed op mijn gedrag wat ik in de buitenwereld laat zien. Hier zit mijn winst op de lange termijn. 

Simone laat ons ook een mooie oefening doen door te voelen hoe de worsteling werkt als het gaat om het echte probleem en onze gedachten hierover. We krijgen een Chinese vingerval en moeten onze wijsvingers erin steken. Vervolgens is het een kunst om hier zonder je andere vingers te gebruiken uit te komen. Het maakt me nieuwsgierig en ik probeer van alles. Trek je harder dan gaat de val strakker, geen oplossing. En heel herkenbaar. Duw ik mijn vingers dichter tegen elkaar aan dan ontstaat er ruimte en kunnen mijn vingers los. Aha, dus ik moed (met een d) bereid zijn om het ruimte te geven en echt kijken naar wat is hier binnen in mij. Geef ik het ruimte dan krijg ik antwoorden en komt er verlichting, letterlijk in dit geval. Mooi!

Ook kijken we nog naar de vele regels die we hanteren als het gaat om controlestrategieën. Wat moet ik allemaal veel van mezelf? Je kunt me daarom beter vragen wat moet ik niet…De uitnodiging is om ze deze week allemaal op te schrijven. Samen met alles wat ik tot nu toe heb geleerd stap ik weer met een vol hoofd met gedachten op de fiets met de zon op mijn gezicht. Oke, ik moet nu naar huis fietsen, ik moet boodschappen doen, dan moet ik de kinderen ophalen en dan moet ik nog werken enz. enz. Dit wordt een lange lijst vrees ik. 

Wat er met mij gebeurt in de week die volgt

Mijn ik moet lijst:

Ik moet werken

Ik moet voor het eten zorgen 

We moeten samen aan tafel eten

Ik moet zoveel uur werken 

Ik moet het goed doen

Ik moet normaal zijn

Ik moet niet drinken en eten tegelijk

Ik moet eten leuk vinden

Ik moet samen aan een tafel eten leuk vinden

Ik moet uiteten leuk vinden

Ik moet uitrusten

Ik moet perfect zijn

Ik moet een goede kinderboekenschrijfster zijn

Ik moet krachttraining doen iedere dag

Ik moet niet snoepen 

Ik moet genieten 

Ik moet alles nu doen

Ik moet alles kunnen 

Ik moet perfecte teksten schrijven 

Ik moet een goed voorbeeld zijn onze kinderen 

Ik moet normaal met eten kunnen omgaan

Ik moet luisteren naar mijn gedachten 

Ik moet mijn hersenspinsels opschrijven anders vliegen ze weg

Ik moet eerlijk zijn

Pijn moet weg

Ik moet me niet irriteren aan geluiden 

Ik moet een goede dochter zijn

Ik moet dankbaar zijn

Ik moet pijn toelaten

Ik moet mijn multivitamines iedere dag eten

Ik moet niet boos of verdrietig worden als ik niet afval

Ik moet een goede vriendin zijn

Ik moet dun zijn…

Mijn hele systeem staat in regels!

Schokkend….

Daarom werk ik onderstaande situatie uit met TEAMS.

De moet gedachte is: 

Om 10.00 uur moet ik een boterham eten anders krijg ik honger.

T: Ik moet eten / Ik vertrouw mijn eigen lichaam niet meer

E: angst

A: als ik niet eet dan val ik om, word ik depressief, kan ik niets doen, gaat het niet goed met me

M: herinneringen aan het ziekenhuis en alle regels jij moet nu eten anders word je nooit beter

S: vlak, gevoelloos, in mijn buik

O: stel je niet zo aan, zo moeilijk is het niet, wat belachelijk, eet gewoon

A: zie nou wel je bent niet normaal, je lichaam is kapot, je kunt je lijf niet vertrouwen want het laat je zo weer in de steek

Want wat ik allemaal doe om het gevoel van honger niet te ervaren en wil voorkomen, ongelofelijk!

Mijn conclusie:

Honger=onprettig gevoel = moet weg

Emotie = neutraal = het is mijn verhaal dat het lading geeft

Ik vertrouw niet meer op mezelf maar op regels die anderen me hebben opgelegd.

Waarom?

Vanuit angst.

Ik snap hierdoor dat ik de oplossing voor mijn probleem met eten op de verkeerde plek heb gezocht. Het zit echt niet in mijn lijf, dat ik hiervoor wel honderden keren heb gestraft. Het probleem zit in mijn gedachten en de keuzes die ik hierdoor maak waardoor ik voor mij verkeerd eetgedrag kies. Schokkend vind ik het en mijn lijf reageert heftig op al deze ontdekkingen. Alsof er een doos van pandora is opgegaan en nu delen hieruit heel hard binnenkomen. Mijn binnenwereld ervaar ik intens en het voelt als een soort van spierpijn overal. 

Wordt vervolgd!

Cursusdag 4 en 5

Twee cursusdagen gaan over het onderwerp fusie en defusie. Ik heb vorige week gemist en Simone geeft aan dat als ik behoefte heb aan meer uitleg, zij deze met plezier aan mij wil geven. Ook al ken ik het onderwerp, voor mijn gevoel begin ik met een achterstand. Dit is mijn gedachte! Want wie loopt het meeste bij mij voorop mijn verstand of wie ik wil zijn? Afgelopen weken heb ik bewust ervaren dat ik geen grip heb op alle gedachten die ik heb, wel kan ik mijn gedrag kiezen. Maar dit voelt vaak nog als vechten. Simone geeft aan dat dit geen zin heeft. Ik mag leren om te defuseren met mijn gedachten. Belangrijk is dat ik een naam verzin voor mijn verstand….Hier vind ik van alles van en ik hoor mezelf zeggen; daar heb ik niets mee, hoeft toch niet, weet ik niet, is dit echt nodig, ik kan wel zonder naam…Hmm!

Simone vertelt over het eten van een napoleon snoepje op een manier zodat het net lijkt alsof ik het nu in mijn mond heb. Bijzonder om bij stil te staan want ik eet geen snoepje, ik denk er alleen maar aan. Ik ben gefuseerd met mijn gedachten. Mijn gedachten laten mij dus dingen geloven die niet waar zijn. Zo is 80% van onze gedachten oordelend, negatief en angst vermijdend…Brigitte Kaandorp zingt hier heel mooi over in haar liedje: ik heb een heel zwaar leven. Herkenbaar! En in een keer heb ik mijn naam voor mijn verstand: Brigitte Kaandorp met onderstaande foto. Vanaf nu luister ik dus niet meer naar Brigitte, ga ik om en met haar lachen en krijgt ze dus ook geen pepernoten meer als ze loopt te drammen. Ook hoef ik dus niet meer standaard een boterham met pindakaas bij mij te hebben voor Brigitte. Geen pindakaas meer maar een extra lange knuffel. Ik hou van jou en je mag er zijn, maar ik ga voor 80% niet meer naar je luisteren.

Want als ik weer in een loop van gedachten kom, dan is de uitnodiging om de feiten te benoemen en te zien wat mijn verstand ervan maakt. Voorbeeld: er rijdt een oude dame voor mij op de weg. Ik zit met op te vreten. Schiet toch eens op, zo kom ik nog te laat. Feit: er rijdt een oude dame voor me die maar 45 km per uur rijdt. Dit verlaat mijn aankomsttijd. Mijn verstand maakt er alleen een heel groot drama van. Dit is kijken naar mijn gedachten in plaats van kijken vanuit mijn gedachten. Kies ik die laatste dan kan ik ander gedrag vertonen dat niet bij mijn waarden past. Want wat wil ik? Simone laat ook een filmpje zien met de metafoor van de levensbus. Wie bestuurt deze? Brigitte in mijn geval of ik zelf? Ik maak ruimte voor Brigitte maar ze mag achter in mijn bus gaan zitten en niet aan het stuur. Vechten met Brigitte heeft namelijk helemaal geen zin. Dit vreet energie en levert niets op. Dus ik geef haar ruimte in mijn levensbus.

Ook kijken we naar de grootste overtuiging die we hebben. De mijne is: ik ben niet goed genoeg…nooit! Simone nodigt ons uit of te oefenen met te defuseren van deze gedachte. Ok, dit gaan we doen op de ‘meest te achterlijk voor woorden’ manier: zingend! Euh! Echt waar. Langzaam, snel, hard, zacht en deze gedachte maar blijven herhalen. Dan gebeurt het, ik ga kei hard lachen en het is opgelost, weg. Dit is defuseren, de lading van de woorden veranderen. En dit ga ik zingend deze week oefenen. Defusie is dus gewoon doen en niet over praten. 

Simone vraagt ook in de komende week stil te staan bij: 

• In een moeilijke situaties blijf ik in verbinding met mezelf.
• Wie wil ik zijn in deze situatie?

Ik neem deze graag mee op mijn fiets. Onderweg naar huis hebben een paar mensen raar omgekeken als ik echt zing: ik ben niet goed genoeg! Met een lach op mijn gezicht, de wind in mijn haren en de geur van de herfst om mij heen rijd ik licht naar huis toe. Fijn!

Als kers op de taart vond ik deze foto van Brigitte.

Wat er met mij gebeurt in de week die volgt

Thuis loop ik continue te zingen: ik ben niet goed genoeg, in allerlei ritmes en met allerlei bewegingen. Ik ben verrast door de snelle werking van dit defuseren. Heerlijk, het voelt zo veel lichter. Ook het kijken naar de foto van Brigitte helpt instant. Je mag er zijn, maar ik geloof dus maar 80% van wat je mij laat denken. 

Ik realiseer me dat ik best veel vecht met Brigitte. Want ze moet gewoon haar mond houden. Ik wil een leeg hoofd. Ben daarom eens stil. Ik ontdek dat als ik een situatie niet kan overzien, mijn Brigitte heel hard schreeuwen. Hier word ik dan weer moe van, dan gaat ze weer harder schreeuwen van let op, gevaar, paniek. En voor ik het weet ben ik kei moe! Ook vind ik boos zijn heel lastig. Ik voel het in mijn lijf, maar ik ga het heel hard onderdrukken. Net alsof ik een bal onder water wil houden…dit lukt niet!

Ik oefen deze week bewust met:

• Handel ik vanuit mijn gedachten, paniek, alarm, error.
• Kijk ik naar mijn gedachten en handel ik dan, ik benoem feiten.

Dit benoemen van feiten en wat mijn verstand me laat geloven voelt voor mij vaak hetzelfde. Dan ben ik dus compleet gefuseerd met mijn gedachten. Om te defuseren werkt zingen voor mij het beste. Dus daar ga ik weer met een nieuwe gedachte: ik verdien de straf van dik zijn want ik ben niet goed genoeg. Heel bijzonder nieuw liedje?!?!?

Ik heb ook ontdekt dat ik met Brigitte kan praten. In plaats van herhalende negatieve gedachten kan ik ook vragen waar ze echt behoefte aan heeft. Vaak is dit liefde! Knuffels, compliment, lieve woorden, buiten zijn en alle andere dingen waar mijn hart blij van word. Want als ik aan Brigitte vraag om de negatieve herhalende gedachten te vervangen door iets positiefs…dan laat ze me spontaan lang zal ze leven zingen terwijl ik aan het sterven was van de kou tijdens het zwemmen in open water… Lekker sarcastisch Brigitte… daarom warme knuffels!

Cursusdag 6

Bereidheid en acceptatie. De controle loslaten als harder werken niet helpt…Het probleem is niet dat we de oplossing niet kunnen vinden. Het probleem is dat we steeds naar een oplossing zoeken! Ok, dit is nog eens een binnenkomer. En alles komt hard bij mij binnen, want mijn dierbare vriendin is overleden en morgen is haar uitvaart. Als ik nu ACT niet toepas wanneer dan wel geeft Simone aan. Ze heeft gelijk. Dit is zorgen voor mezelf en negatieve patronen doorbreken. Want blijf ik dezelfde plaat afspelen dan worden de groeven alleen maar dieper. Maar ga ik de context veranderen door bijvoorbeeld te gaan zingen, dan verander ik de lading en ontstaat er ruimte en kom ik weer in verbinding met mezelf. Dit heb ik nu heel hard nodig. Hoe ga ik dit doen? Trouw zijn aan mijn eigen waarden aan wie ik wil zijn in deze situatie in verbinding met mijn dierbare vriendin. Hier hoort het voelen van emoties bij. Laat ik er daar nu heel veel van hebben op dit moment. Machteloosheid, boosheid, falen, onzekerheid, moedeloos, bang. Mogen deze gevoelens er van mij zijn? Nee, liever niet is het eerlijke antwoord. Het doet zo pijn en ik zo het fijn vinden als ze zouden verdwijnen. Zet ik daarom een controle strategie in? Ja, controle, vermijden en moeten regels. Deze zet ik allemaal in om er maar niet mee hoeven om te gaan. 

Simone vertelt dat de kunst is om alle gevoelens er volledig te laten zijn en dan te kiezen naar je waarden. Gevoelens zijn als golven ze komen en gaan. Het is de bedoeling dat ik leer surfen op deze golven. De golven stoppen, is namelijk onmogelijk. Simone laat het zien aan de hand van een mooi filmpje over een paars monster. Het paarse monster staat symbool voor je emoties. Hoe harder jij je best doet om deze in een doos weg te stoppen hoe groter en zwaarder het gaat worden. Herkenbaar! Dit betekent dat als je gevoelens accepteert er ruimte ontstaat. Dit houdt niet in dat je de situatie accepteert, maar dus wel de gevoelens die erbij horen. Ik kan niet accepteren dat mijn vriendin er niet meer is, maar ik kan wel de gevoelens accepteren die hierbij horen. Dan ontstaat er inderdaad ruimte  hoe raar dat ook mag klinken. Het is een soort van berusting en ik surf op de golven van mijn verdriet en ook blijdschap van de gedachten aan haar. Ik ben bereid! Ik mag voelen wat ik voel, denken wat ik denk en zijn wie ik ben. Op de begrafenis neem ik mijn paarse monster mee en mijn ademhaling en sta ik bewust stil bij mijn emoties en golven. Ik ga surfen zonder te verdrinken. 

Wat er met mij gebeurt in de week die volgt

Mijn paarse monster….overal gaat het dus mee naartoe. Op de begrafenis surf ik op de golven van verdriet. Ik onderga ze en wacht tot er een nieuwe golf komt. Het doet zo zeer en dat mag. Het hoeft niet weg. Het is er en hoort nu bij mij. Ze heeft een hele mooie muzieklijst samengesteld met haar favoriete muziek. Dit werkt verzachtend voor mij en laat me voelen alsof ze gewoon nog naast me zit. Samen luisteren. Golf voor golf ga ik deze komende tijd beleven. Want het zijn niet alleen maar golven van verdriet en zijn ook heel veel mooie golven vol van liefde, dankbaarheid en mooie herinneringen.

De huiswerkopdracht van deze week is iets doen wat uit je comfortzone is. In mijn geval is dit 1 uur stilzitten. En dat begon zo: Brigitte zegt; ‘Ach doe jij maar 45 minuten, das wel goed zat. Weet je wel wat je allemaal kan doen in een uur. Dit moet je allemaal nog doen vandaag. Wat belachelijk dat ik dit van iemand moet doen.’ Redenen genoeg dus om het niet te doen. Maar daar ga ik, in de zon buiten een uur stilzitten. Hoe moeilijk kan dit zijn. Dit is toch fijn. Gewoon een uur niets doen. Pim onze kat komt trouw bij me zitten. Hij zal wel eens even voordoen hoe dit moet. Ok. Ik kan dit. Voel ik nu dat ik moet plassen na 5 minuten al. Wat eten we vanavond? Wanneer zal ik boodschappen halen? Even onthouden, dit en dit en dit… want ik mag het nu niet opschrijven. Auw, mijn lijf doet zeer. Zo moe. Pijn in onderrug en schouders. Hoor ik daar nu weer een bladblazer…zo irritant. Ik verveel me. Ik heb zin in pepernoten. Wat zou mijn vriendin van deze opdracht vinden. Ik denk dat ze keihard moet lachen daar in de hemel om mijn hersenkronkels. 35 minuten. Ik word rustiger. Mijn lijf zakt langzaam meer in de stoel en to-do’s verdwijnen ook langzaam. Het zijn er na een uur stilzitten in ieder geval een stuk minder. En op een dag word ik net zo goed als Pim in niets doen.

Cursusdag 7

We bespreken hoe het bij iedereen is gegaan deze afgelopen week. Ook de begrafenis van mijn vriendin samen met mijn paarse monster. We registreren allemaal steeds beter onze wegbewegingen. Dit betekent niet dat het altijd lukt om dit te veranderen. Het vraagt om oefenen vooral op de momenten dat het goed gaat. Want als het op deze momenten lukt, kun je het bewust gaan inzetten op de momenten dat je het moeilijk hebt. 

Defuseren bekijken we nog een keer met alle mogelijkheden om dit te doen. Bij mij werkt zingen en naar het hoofd van Brigitte kijken het beste. Hier ga ik dan ook mee door. Ook bespreken we de huiswerkopdracht. We hebben allemaal ervaren dat het ons op de lange termijn iets oplevert. Deze bewustwording geeft ruimte en wil ik zeker vaker gaan inzetten.

Simone deelt een mooi filmpje over het verschil tussen waarden en doelen. Het verschil is dat waarden een richting zijn waarin we ons bewegen. Terwijl doelen de dingen zijn die we onderweg willen bereiken. Doelen kunnen bereikt worden en van ons lijstje worden afgestreept, terwijl waarden een voortdurend proces zijn.

Als ik blijf kijken naar mijn doel, van een bepaald getal op de weegschaal zien, dan raak ik gefrustreerd als ik dit niet bereik. Als ik het wel bereik, wat gebeurt er dan…???? Maar als ik kies vanuit de waarde om goed voor mijn lijf te zorgen en gezond te eten en bewegen, dan haal ik voldoening uit iedere stap die ik zet in dit proces. Dit is wel een groot AHA-moment! Want een doel motiveert mij niet echt, een waarde wel. Wow! Waar kom ik ‘s nachts om 2.00 uur mijn bed voor uit?  Hier..waarde.. kom ik mijn bed voor uit! Een waarde is een wens van mijn hart. Wie of wat is belangrijk voor mij? Dit is mijn keuze!

 Ik kies nu voor:

• verantwoordelijk, eerlijk en betrouwbaar = de actie die hierbij hoort/wat je mij ziet doen is; goed voor mijn kinderen zorgen, goed werk afleveren.
• leren, nieuwsgierig en leergierig zijn = de actie die hierbij hoort/wat je mij ziet doen is; lezen, omgaan met mensen waar ik van kan leren, vragen stellen, nieuwe dingen proberen zoals ACT.
• humor = de actie die hierbij hoort/wat je mij ziet doen is; lachen met anderen, grappen maken, met woorden spelen.
• vrijheid = de actie die hierbij hoort/wat je mij ziet doen is; hardlopen, zwemmen in open water, wandelen, dromen.
• avontuur = de actie die hierbij hoort/wat je mij ziet doen is; reizen, naar Parijs gaan, op avontuur gaan met kinderen, ontdekken, plannen maken om dingen te gaan doen die ik nog niet eerder heb gedaan. 
• creatief zijn = de actie die hierbij hoort/wat je mij ziet doen is; schrijven, schrijven aan mijn kinderboek, schilderen, boekjes maken.
• verbinding met mezelf = de actie die hierbij hoort/wat je mij ziet doen is; lief zijn voor mezelf, alleen zijn, samenzijn met dierbaren.
• gezondheid = de actie die hierbij hoort/wat je mij ziet doen is; goed voor mijn lijf zorgen door te bewegen, gezond eten, mediteren, supplementen pakken.
• geborgenheid/me veilig voelen = de actie die hierbij hoort/wat je mij ziet doen is; rusten in mijn veilige bed, met een kruik op de bank zitten, knuffelen met mijn man en kinderen, luisteren naar fijne muziek, een mooi verhaal/boek lezen.
• spiritueel zijn = de actie die hierbij hoort/wat je mij ziet doen is; dromen, me verwonderen over niet verklaarbare dingen die gebeuren, inzichten krijgen, luisteren naar het onzichtbare.

Deze waarden kunnen in de verschillende gebieden van mijn leven anders zijn. Zo zet ik spiritueel zijn niet in op mijn werk, soms wel natuurlijk 😉 Durf ik naar mijn hart te luisteren en hier naar te handelen? Durf ik te leven naar mijn waarden? Simone laat een kompas zien en vraagt hoe ver we nu af zijn van onze waarden? Wat brengt mij uit koers? Ben ik nog op koers? Een mooie symboliek om mee te nemen de komende tijd. De uitnodiging van deze week is om iedere dag bewust een waarde in te zetten en hier naar te handelen. Mooi, dit ga ik doen!

Wat er met mij gebeurt in de week die volgt

Wanneer ik naar huis fiets belt zoonlief over zijn behaalde cijfers. Ik hoor mezelf tegen hem zeggen: ‘je gaat naar school om te leren niet om cijfers op te halen. Zolang je leert ben je altijd goed bezig ongeacht het cijfer dat ze je geven.’Ja, ik zet het meteen in en hij is blij. Want in dit geval gaat het om een 1 en om een 8. Dit geeft rust aan hem en aan mij.

Ik kies vanaf nu bewust een waarde die ik op die dag wil inzetten.

Dag 1: humor en vrijheid 

Grappen maken over het werk met collega’s. Lachen om en met Brigitte. Alleen naar de film, mrs harris goes to Paris. Helemaal alleen in de zaal en alleen naar huis gefietst in het donker. Dit gaf een gevoel van vrijheid en dromen. 

Dag 2: vrijheid en verbinding 

In verbinding met mezelf de mail met mijn manuscript van mijn kinderboek verstuurd naar 2 uitgeverijen. Done. In verbinding zijn met mijn moeheid. Alles mag er zijn. Al om 8 uur naar bed.

Dag 3: samen, verbinding, gevoel van leven

Zwemmen in het koude open water om echt te voelen dat ik leef. Samen knuffelen, waarden delen met mijn man en de zijne noteren. Wat mooi dat wij dezelfde hebben.

Dag 4: verbinding, vrijheid en avontuur 

Hardlopen met vriendin en samen huilen. Samen het huis poetsen. Nieuwe plannen maken voor Parijs.

Dag 5: verbinding met mezelf 

Behoefte aan troost, rust, herkenning. Podcast luisteren over rouwen. Muziek luisteren. Boek lezen: sprookje van de dood. 

Dag 6: alleen zijn met mezelf en creativiteit Schrijven aan Sam in Parijs mijn nieuwe kinderboek. Half uur niets doen en ruimte geven aan wat er nu is. Kandelaar van mijn vriendin mooi geschilderd. 

Dag 7: ruimte geven en spiritualiteit 

Meditatie gedaan. Fietsen naar de markt met de zon op mijn gezicht. Veel stilgestaan en me verwonderd. 

Een ezelsbruggetje voor mezelf om te onthouden:

• Brigitte 
• Paars monster
• Kompas mijn route
• Waarden

Ik maak er BPKW van. Dit werkt voor mij. Ook mezelf de vraag stellen; ‘ Wie wil ik zijn in deze situatie’, helpt mij. 

Ik ben benieuwd naar de les van de week die komen gaat. Wordt vervolgd!

Cursusdag 8

Deze dag doe ik online mee omdat mijn neus verstopt zit. De corona test is negatief, maar ik voel me er niet prettig bij om nu mogelijk ander aan te steken met mijn verkoudheid. Dus online! Met een paar klikken is het gelukt en ik doe mee. Het onderwerp vandaag is: toegewijd handelen. We blikken terug op afgelopen week en iedereen begint beetje bij beetje de winst die ACT brengt te voelen. Mooi! En natuurlijk soms lukt het niet en dat is ok! Hoe meer ik waardegericht gaat leven, hoe minder last ik heb van het gevoel dat het leven me overspoeld of overkomt. Wanneer ik ‘s ochtends wakker word en ik bepaal mijn waarde dan neem ik deze bewust mee in mijn dag en dit geeft focus. Dan ben ik ook bereid om ongemak aan te gaan want het levert mij op de lange termijn iets op.

Bij toegewijd handelen heb ik 2 keuzes:

1. ga ik de ervaring aan
2. ga ik vermijden

Wanneer ik kies voor vermijden is het ‘probleem’ veel sneller weg. Dit vermijdingspad ken ik heel goed. Het is helemaal ingesleten, veilig en levert niets nieuws op. Daarom doen we het ook, zelfs als het niets oplevert. Op het pad van ervaring gebeuren er allemaal nieuwe dingen. Dit is spannend. Ben ik bereid om te gaan ervaren? Ook gevoelens zoals schaamte, onzekerheid of ongemak. Mag ik deze voelen en toch kiezen voor mijn waarden? Simone raadt aan om hier defusie bij in te zetten: neem jezelf niet zo serieus. En laat in mijn geval Brigitte lekker praten en kies naar je waarden!

Er zijn miljoenen redenen om iets niet te doen. Maar het leven is geen generale repetitie. Ik leef nu. Dit voel ik nu meer dan ooit, ook al heb ik nu heel veel verdriet. Wat is mijn belangrijkste reden om iets niet te doen? Onzekerheid. Ik kies het liefste voor zekerheid! Dit is mijn gefuseerde gedrag. Dan blijf ik hetzelfde doen en krijg ik dezelfde uitkomst.

Ik vul in de map die ik heb gekregen van Simone mijn plan van bereidheid in met de daarbij behorende acties. Brigitte begint hard te schreeuwen en wil vooral heel lang nadenken. Ze heeft het zwaar! Zonder ernaar te luisteren ga ik door met mijn waarden. Het is mijn doel om op de korte termijn (dit weekend) te starten met krachttraining voor mijn deelname aan de zevenheuvelennacht op 19 november. De waarden die aan dit doel ten grondslag liggen zijn: goed voor mezelf zorgen, werken aan mijn kracht/zelfvertrouwen van binnenuit, gezondheid. De acties die ik onderneem om dit doel te bereiken is vanaf dit weekend dagelijks krachtoefeningen te doen met de app workout woman of svelte workouts. Als ik dit ga doen ben ik dan bereid om op te merken en accepteren dat er dingen gaan veranderen in mijn binnenwereld? Ja! Welke oefening ga ik dan inzetten bij gedachten, emoties en gevoelens die opkomen? Defuseren, stoppen en ademhalen en het gewoon doen. Ok, hier kan ik thuis mee aan de slag. Ben ik bereid. Ja! 

Ook krijgen we de opdracht mee om meerdere malen thuis gedurende een uur op te schrijven wat de gedachten, emoties en gevoelens zijn die we opmerken. Dit naar aanleiding van het inspirerende verhaal van een normale dag van Simone en alle momenten waarop zij ACT inzet. Dit ga ik doen en ik ben benieuwd. 

Wat er met mij gebeurt in de week die volgt

Als ik bewust ACT inzet en ga luisteren naar gedachten, emoties en gevoelens dan hoor ik veel Brigitte. Sterker nog ze is eigenlijk nooit echt stil. Volgens mij is ze ook gewoon eerder wakker dan ik. Ongelofelijk. Wat ze zegt over het idee van de krachttraining: nee, joh is allemaal onzin. Jij kan toch al gewoon 7 km hardlopen. Is helemaal niet nodig. Dadelijk krijg je spierpijn. Of je verrekt iets en dan kun je helemaal niet lopen. Je hebt er ook helemaal geen tijd voor. Ok, dankjewel Brigitte…en dan ben ik nog niet eens begonnen.

Ook op andere momenten hoor ik Brigitte praten. Ze zegt: zie nou wel! Jou lukt niets. Ik had het toch gezegd. Stop er maar mee. Jij altijd maar met je stomme ideeën. Jij hebt zekerheid nodig, altijd. Stop er maar mee. Kansloos. Pak maar pepernoten of chips heb je verdiend. Kan geen kwaad. Je hebt toch hardgelopen. Doe maar, voel jij je beter. Dit is de korte samenvatting van maar 1 uur in de avond. Moedeloos!

Ik voel mezelf continu bewust ademhalen en denken dankjewel Brigitte voor al deze geweldige ideeën. Brigitte super, maar je mag even achter in de bus gaan zitten. Rust maar even uit! Jij hebt het echt nodig!

Ik mag me zwaar voelen. Maar dit betekent niet dat ik zwaar hoef te worden. Want al dit voelen gaat in golven. Zo denk ik op de fiets; ‘hee, een golf verdriet is er weer.’ Ik wacht, ik voel, ik haal adem en de golf is weer voorbij. Vooral bij muziek voel ik veel golven van emoties. En soms overvallen de golven me dus! Ook merk ik op dat als ik het ruimte geef en niet meega in de herhalende gedachten die Brigitte mij hierbij geeft, het best te doen is die golven. Maar zodra Brigitte me toch te pakken heeft dan lijkt het een gebed zonder einde. Zo voelen haar gedachten ook, continu hetzelfde. Ze is weinig origineel!

Hieronder een overzicht van mijn toegewijde handelen als het gaat om krachttraining:

Dag 1 van de krachttraining:

• emoties: zwaar depri gevoel, teleurgesteld in mezelf, kansloos gevoel, hopeloos.
• gedachten: ik wil vandaag niet beginnen want niets heeft toch zin. Begin er niet aan want ik stop toch. Beetje krachtoefeningen doen gaat echt niet het verschil maken. Blijf lekker in je bed liggen. Je wordt toch nooit slank en strak met die balkon buik van je. 
• gevoelens/lichamelijke sensaties: lijf voelt zwaar, veel opgebouwde spanning.
• ingezet: defusie met rare stemmetjes. 
• gedaan: 7 minuten svelte training 
• lange termijn waarde: werken aan mijn kracht van binnenuit. 

Dag 2 van de krachttraining:

• emoties: zwaar, verdrietig
• gedachten: gewoon geen zin, ik wil het vergeten, doe het straks wel, komt goed maar niet heus, je kunt toch ook gewoon zeggen dat je het hebt gedaan 
• gevoelens/lichamelijke sensaties: moe, slecht geslapen, pijn schouders
• ingezet: liedje Brigitte ‘ik heb een heel zwaar leven’…ok slecht idee… vrolijk liedje opgezet van playlist vriendin en daar ga ik op naar de buikspieroefeningen! Want ik ken het gevoel tegoed van het niet doen. Dit brengt mij niets dan slechte gedachten. Na oefening altijd gevoel van Yes!
• gedaan: 10 minuten woman workout en hardgelopen 
• lange termijn waarde: werken aan mijn kracht van binnenuit

Dag 3 van de krachttraining:

• emoties: neutraal, niet blij niet iets anders
• gedachten: geen zin
• gevoelens/lichamelijke sensaties: spierpijn van gisteren
• ingezet: liedje jump around van house of pain
• gedaan: 7 minuten svelte training 
• lange termijn waarde: werken aan mijn kracht van binnenuit

Dag 4 van de krachttraining:

• emoties: geen
• gedachten: geen zin, maar doe het toch
• gevoelens/lichamelijke sensaties: energievol na 6,5 km hardlopen 
• ingezet: niets, gewoon gedaan 
• gedaan: 5 minuten buikspieroefeningen
• lange termijn waarde: werken aan mijn kracht van binnenuit

Dag 5 van de krachttraining:

• emoties: niet blij
• gedachten: geen zin, alweer…
• gevoelens/lichamelijke sensaties: spanning in lijf, moe, zwaar gevoel 
• ingezet: niets… gewoon gedaan en gedacht aan mijn waarde
• gedaan: yes 13 minuten svelte training 
• lange termijn waarde: werken aan mijn kracht van binnenuit

Nu door tot 19 november voor een super gave ervaring tijdens de zevenheuvelennacht. Mijn waarde avontuur, gezondheid, genieten van het leven, luisteren naar muziek van mijn vriendin en in verbinding zijn met mezelf. Yes!

Cursusdag 9

Mindfulness staat op het programma van deze week en dit is niet zweverig zegt Simone. We bespreken eerst onze gemaakte plannen en ook lezen we een bewust opgeschreven ACT-dag op. Wat mooi om te horen en zoveel herkenning over en weer. Door eigenlijk al onze AHA- en winst momenten loopt vandaag net even iets anders. Daar vinden we dan weer iets van en kunnen we ondertussen hard om lachen. Want er gebeurt veel bij iedereen en dat vraagt om gezien en gedeeld te worden. Bewust even stilstaan bij onze binnenwereld levert veel winst op met behulp van al onze ACT-oefeningen. Mooi!

Zo krijgen we ook een intens gesprek over mijn balkon buik. Nee, geeft Simone aan dit is een buik. Balkon Buik is een oordeel. Waarop ik zeg; Nee, het is een balkon buik dat zie ik toch in de spiegel….Simone geeft aan dat ik compleet gefuseerd ben met mijn gedachte….Dit is een grote loop en daar komen we volgende week op terug geeft Simone aan, zelfbeeld. Hier is nog wel wat werk aan de winkel. 

Daarna doen we een ademhalingsoefening. Door even zo bewust stil te staan nemen we afstand van onze gedachten. De uitnodiging is om dit vaker te doen deze week. Bewust tijd in lassen en onderzoeken wat er in mijn binnenwereld aan de hand is. ‘Zou dit de sleutel kunnen zijn?, vraagt Simone. Ik hoor mezelf heel hard JA roepen. Ik ben dol op sleutels en trucjes die ik kan toepassen om mezelf beter te voelen….Maar daar trapt Simone op de rem…Want het is geen snel trucje om me beter te voelen. Het is bedoeld om beter te leren voelen….Ohhh! AHA! Ben ik bereid om te voelen dat ik me K.T voel. Dat rouwen zeer doet…Of wil ik er snel vanaf….moet het weg…Oplossen, trucje, snel, klaar en door….Auw! Pijnlijk, maar waar.

Niet bezig zijn met de uitkomst en het doel hebben om me beter te voelen. Gewoon nieuwsgierig zijn naar hoe is het in mijn binnenwereld. Hierbij houd ik in gedachte dat het ook weer overgaat. Het is nu zo en ik haal adem. Nu ik hier zo bewust bij stil sta schiet me  in een keer de gedachte te binnen dat de afspraak die ik heb staan met een medium ook een trucje/controlestrategie is. Want de enige reden waarom ik deze afspraak wil is om zeker te weten dat mijn vriendin er nog steeds is, niet fysiek maar wel haar geest. Maar dit weet ik eigenlijk al zeker, ik wil het alleen uit de mond van een ander horen. Ik wil bevestiging van een ander en daarmee hoop ik dat de pijn minder wordt….Tranen en pijn tot in mijn botten. Auw! Dit komt hard binnen. Ik weet wat me te doen staat. De afspraak afzeggen, stilstaan en vertrouwen op mezelf. Wat een ochtend weer. We krijgen nog huiswerk mee. Maar ik denk dat stilstaan al genoeg huiswerk is voor mij deze week. 

Wat er met mij gebeurt in de week die volgt:

Terug op de fiets maak ik stilstaand de keuze dat ik de afspraak met het medium wil afzeggen. Het is inderdaad een controlestrategie om bevestiging buiten mezelf te zoeken. Bewust stilstaan bij wat er met mij gebeurt. Raar. Niet met anderen bezig zijn maar met mezelf. Hoe is het met mijn binnenwereld? 

Ik wil beter leren voelen in plaats van me beter voelen. Ik kan dit! Voelen zonder een resultaat te willen veranderen. 

Stilstaan: wat gebeurt er nu. Paniek. Error. Ik had die afspraak niet moeten afzeggen. Dombo. Nou gaat alles gewoon door. Weet je het nog niet zeker. Ademhaling zakt. Lijf ontspant. Adem in en uit. Ik zak lijk in mezelf. Paniek is weg.

Het is alweer een maand geleden en ik heb haar trui aan. Maar die wil ik niet aan hebben. Ik wil dat mijn vriendin hem gewoon zelf draagt. Ik weet niet wat ik hier mee moet. Paniek en frustratie.  Adem en stil. Gedachten. Ik denk ook in een keer dit is vast waarom mensen bidden. Grappige geruststellende gedachte.

Ik merk ook dat wanneer ik willekeurig op een moment stil sta op een dag ik een soort van rustgevende blijheid ervaar die nieuwsgierig is. Het geeft me dan een lach op mijn gezicht. Fijn!

Ook heb ik in de avond minder zin om te snoepen… Ja, echt! Het staat mezelf soms tegen. Raar! Het voelt moeiteloos en ik adem. Wat een wonder! Stilstaan brengt me echt ergens. Wow!

Ik ben benieuwd naar de laatste trainingsdag alweer. 

Cursusdag 10

Deze laatste dag alweer gaat over het zelf en compassie. We kijken eerst weer even terug op afgelopen week. Hoe is het stilstaan gegaan en hoe ben je bewust bezig geweest tijdens een activiteit bijvoorbeeld de vaatwasser (en de filter;) uitruimen? Iedereen heeft hier de tijd voor genomen en dat levert opmerkzaamheid op. Heb je nog dingen weggegeten? Is een vraag die Simone stelt aan een cursist…Ja, maar wel minder. Over welke signalen ben je toen heengestapt..irritatie en moeheid. Ja, oefenen, oefenen en oefenen met stilstaan, opmerken wat gebeurt er in je binnenwereld en dan keuzes maken. Het is zo makkelijk om op te schrijven…maar in de praktijk leven we nu eenmaal 95% op de automatische piloot. Dus: veel oefenen met ACT!

Wanneer je vaak gewoon door dendert in mijn geval en veel gevoelens negeert, dan zeg ik eigenlijk continu tegen mijn gevoelens dat ze er niet mogen zijn…Tja, ze komen me nu namelijk niet zo goed uit. De illusie dat ze verdwijnen ben ik kwijtgeraakt door deze training. Daarom bevind ik me regelmatig op berg van ongemak, zoals Simone dit noemt. Het hoeft niet weg, ik hoef er ook niet mee te fuseren, ik haal adem en kies bewust. Daar ga ik me op focussen, op wat ik al wel beter doe. Want dit zorgt er echt voor dat ik minder snoep. Ik zit nu eerder gewoon even stil.

We krijgen ook weer een stukje theorie. Ben jij…? of Ben jij degene die het opmerkt? Interessant. Want als we even terugpakken op de balkonbuik van vorige week dan denk ik oprecht mijn balkonbuik te zijn. Terwijl het feit is dat ik een buik heb, daar plak ik het oordeel dik op en ik ben degene die het opmerkt. Zo, ik hoor mijn hersenen kraken. Deze moet even op standje repeat, want ik vind hier van alles van. Op het moment dat ik me besef dat ik mijn gedachten kan waarnemen maar dat ik niet mijn gedachten ben, kijk ik naar mezelf vanaf een afstandje. Het is alsof ik boven in een vuurtoren sta. We gaan nog een oefening doen met dit ik ben. Wat grappig dat als je alles achter ik ben weglaat, ik er nog steeds ben….Ik ben dik…Haal dik weg en ik ben er nog steeds. Ik ben een schrijver…Haal schrijver weg en ik ben er nog steeds. Ik ben is onaantastbaar! Aha momentje, ik ben vooral wat ik op dit moment aan het doen ben. 

We sluiten deze dag af met de oefening genaamd: de film van ons leven. Simone leest voor en ik ben vertrokken in mijn liefdesverhaal waarvan ik geen moment had willen missen. Ik ben trots op wat ik allemaal heb meegemaakt en hoe ik leef samen met de mensen waar ik van hou. Ik wil meer waarderen wat ik nu wel heb in plaats van wat er niet is. Wat een mooie oefening weer. Een mooi cadeau aan mezelf om mee te nemen op deze laatste dag voor nu. Want we gaan met ons clubje nog door met 5 vervolg trainingsdagen. Dat is een fijn vooruitzicht. Nu de kennis oefenen en straks weer verder. Dankjewel Simone voor het lekkere broodje als afsluiting en deze geweldige training!

Wat er met mij gebeurt in de week die volgt:

Vooral veel stilstaan en pauzes nemen…Ja, zo simpel is het. Bewust keuzes maken met mijn waarden op mijn vizier. Alles mag er zijn, is mijn mantra deze week. Wanneer ik hier bewust mee bezig ben dan word ik rustiger. Gevoelens hoeven niet weg, geen strategie nodig. Angst gaat met me mee en hoeft niet weg. Het is en ik ben!

Simone heeft gevraagd nog een evaluatieformulier in te vullen:

Zou je deze cursus aanbevelen? 

Ja, zeker en heb ik al gedaan.

Wat is jou het meeste bijgebleven van de training?

Beter leren voelen in plaats van me beter voelen. Leven naar mijn waarden en het bewust stilstaan bij mijn Brigitte.

Wat gaat je helpen in de toekomst?

Eigenlijk alle bovenstaande punten en bewust stilstaan door onder andere te letten op mijn ademhaling.

Wat heeft de training jou gegeven?

Rust en houvast! En dat ik stop met oplossen en daardoor meer tijd heb voor de echt leuke dingen van het leven!

Wordt vervolgd in het nieuwe jaar!